Üç Anadolu Efsanesi

             
              Yaşar Kemal’ın kitabı “Üç Anadolu Efsanesi” kitabın isminde de görüldüğü gibi üç efsaneden oluşuyor. Bunlar Karacaoğlan, Köroğlu ve Alageyik efsaneleridir. Kitapta hangi zamanlarda geçtikleri net olarak yazmasa da 16. Yüzyılda geçtiği tahmin ediliyor. Kitapta geçen efsanelerin konuları ne kadar farklı olsa da hepsi bir aşk macerası bulunduruyor içerisinde. Karacaoğlan ve Köroğlu hikayelerinde aşıklık geleneğine yer veriliyor ve bu bizim Türk kültüründen örnekler görmemize yardımcı oluyor. Alageyik ise bize Türk kültürünün bir parçası olan geyiği ve geyik avını anlatırken eski zamanlarda halkın hayvanlara verdiği değeri bize gösteriyor.  Ben Üç Anadolu Efsanesi kitabını geçen sene de okumuştum ama hikayeleri birbirinden bağımsız bir şekilde düşünüp aralarında okuma süreleri bıraktığım için kitap devam ederken eski Türk kültürü motiflerinin karakterlerin hayatını ne büyük ölçüde etkilediğini fark edememiştim ama ikinci okuyuşumda bazı öğeleri birbirleriyle bağdaştırdığımda gözümde bazı şeyler daha kolay canlandı. Kitap yazarın -Yaşar Kemal’ın- yazış tarzını büyük ölçüde bize gösteriyor. Üç Anadolu Efsanesi’nin tanrısal bir bakış açısıyla yazıldığı sonucuna ulaşabiliriz. Gerek aşığın nasıl hissettiğini ifade etmesi gerekse bazen doğa betimlemelerini yaparken ve yan karakterlerin özelliklerini anlatırken de tanrısal bir bakış açısı kullanması bu sonuca bizi götürebilir. Betimlemelerden yararlanması ve kitabın içinde halk şiirlerine yani aşıklar tarafından söylenen ve saz eşliğinde çalınan ezgilere yer vermesi onun yazma stiline ait bize bilgi verebilir. Ancak biz elbette yazarın başka eserlerini de okuyup yorumlayarak daha iyi ve somut bir sonuca ulaşabiliriz.

Yorumlar